Pedagogika

Pedagogika eksperymentalna

Pedagogika eksperymentalna

Chociaż nauczanie (i uczenie się) trwa praktycznie przez całe nasze życie, prawdą jest również, że to właśnie w fazie niemowlęcej nabiera szczególnego znaczenia, poprzez naukę szkolną. Dlatego też pedagogika koncentruje się przede wszystkim na uczeniu dzieci, choć może również wykraczać poza ten obszar.

Pedagogika służy do projektowania metod nauczania studentów, jak również różnych strategii edukacyjnych umożliwiających uczenie się. W tym celu niezbędna jest również znajomość profilu każdego ucznia (jego zainteresowań, motywacji, mocnych i słabych stron, inteligencji, zdolności, itp.)

Pedagogika eksperymentalna

Opiera się to zasadniczo na doświadczeniach samych uczniów, aby wzbogacić ich proces uczenia się. Oznacza to, że wykorzystuje się te doświadczenia (zazwyczaj przeżywane poza kontekstem szkolnym), aby uczniowie uczyli się i przyswajali sobie wartości takie jak różnorodność i równość.

Co więcej, te doświadczenia życiowe mogą być bardzo przydatne do prowadzenia dyskusji w klasie, słuchania i wyrażania różnych opinii. To właśnie poprzez dyskusje uczniowie mogą poszerzyć swoje spojrzenie na świat, „poszerzyć horyzonty”. Pedagogika eksperymentalna stara się to właśnie osiągnąć.

Z drugiej strony, ta gałąź pedagogiki opiera się na własnych błędach, aby uczyć się i ewoluować (krótko mówiąc, uczyć się na doświadczeniach życiowych). Przykłady praktyk edukacyjnych, które są częścią pedagogiki opartej na doświadczeniu to: wykorzystywanie odgrywania różnych „ról” w klasie, wyświetlanie filmów o różnej tematyce, itp. Wiele z tych zasobów może być również wykorzystanych do pracy nad empatią i nad tym, jak by to było przeżyć takie czy inne doświadczenie w życiu.